εξανδρούμαι

ἐξανδροῡμαι, -όομαι (Α)

1. γίνομαι άνδρας, φθάνω σε πλήρη ανδρική ηλικία («τέχνην δὲ τίνα ποτ' εἶχες ἐξανδρούμενος», Αριστοφ.)

2. μεταβάλλομαι σε άνδρα

3. (κατά τον Ησύχ.) «ἐξανδρούμενον, ὀρθιάζοντα».